Oud

Oud
Een zonnebloem, verwelkt aan het einde van haar seizoen, staat als een herinnering aan de vergankelijkheid van het leven. Haar gouden bloemblaadjes zijn zijn verkleurd en geven de eindigheid aan van haar bloei.
Binnenin de bloem, verborgen tussen de zaadjes die langzaam rijpen, ligt de belofte van een nieuw begin.
In de vergankelijkheid van deze zonnebloem schuilt een stille kracht, een herinnering dat zelfs in het einde iets moois schuilt. De bloem, oud en verwelkt, blijft stralen, niet door haar pracht, maar door de herinnering aan de zon die haar groot bracht.
1 reactie
Geef een reactie Reactie annuleren
Auteur
tanjaklaasse@gmail.com
Gerelateerde artikelen
Kings and Queens
Kings and Queens Ze fonkelen in het zonlicht, hoog en ongenaakbaar,alsof zij koning en koningin zijn van dit tere rijk. Omringd door...
Lees alles voorComplex
Complex Wie kijkt, vergeet de tijd, want schoonheid, zo onverwacht,kiest haar eigen moment. Een glimp, toevallig gevangen, Een purperen hart dat zich...
Lees alles voorRaindrop
Raindrop Op de stengel rust een regendruppel,een glanzend juweel, stil van verwondering.In zijn hart weerspiegelt zich een waaier van paars,als een bloem...
Lees alles voorNew Adventure
New Adventure Onder een blad, waar niemand kijkt,vond ik een “frummeltje”, teer, verlaten, stil. Wie woonde hier?Alleen een spoor bleef achter.Nieuwsgierige vraag:“wie...
Lees alles voorGold
Gold Het gouden hart van de dahlia werkt als een kluis: Het lokt bezoekers, ook die je nooit zou verwachten
Lees alles voorChaos
Chaos De natuur kent haar eigen logica.In het hart van een bloem staan gele staafjes ogenschijnlijk willekeurig door elkaar. Wat op het...
Lees alles voor
Gaaf